ჯგუფი: წევრები
პოსტები: 4,137
რეგისტრ.: 28-December 16
მდებარეობა: 🇬🇪
წევრი №: 582
იქ, რიონზე სანაოსთან ბონდის ხიდი ქანაობდა... გავდიოდი გაღმა მხარეს და ჯადოსნურ ლერწამს ვთლიდი, თურმე ბეწვის ხიდი იყო, მე მეგონა ბონდის ხიდი. ვიღაც ქალი ბჟოლას სხეპდა და ვაზს უმაგრებდა ჭიგოს, მე მეგონა გლეხის ქალი, თურმე ღვთისმშობელი იყო... ვიღაც შუბლზე ხარს კოცნიდა და მთესვარად ხნულს მისდევდა, თურმე ქრისტე-ღმერთი იყო, მე მეგონა გუთნისდედა. იქ ერთ ბიჭთან ვჭიდაობდი, ხათრს არ მიტეხავდა ისიც... თურმე ამირანი იყო, ძმა ბადრის და უსუპისი. ერთი გოგო მომეწონა - ირმის ჯოგს წველიდა მთაში, თუ ქალღმერთი დალი იყო, ბრიყვმა რა ვიცოდი მაშინ. კოლხის ქალი მყავდა ძიძად - ამორძალი ენამწარე, ნიშა ხარის სიყვარულიც ამ მხარეში შემასწავლეს, დედაჩიტი ბარტყებისთვის ღმერთს უნთებდა თაფლის სანთლებს, ჩიტის ლოცვას ყურს ვუგდებდი და იმ მადლით გავიზარდე. გზაზე ბერი გადამიდგა... შემომცინა „გიხაროდენ“. - წადი, შვილო, და რაც ნახე, ქართული ხმით იგალობე. . . . - ჩიტო, ჩიტო, ოქროს ჩიტო, ბავშვობისკენ ფრინდი, ფრინდი. ბონდის ხიდი მაპოვნინე, ზღაპრის ხიდი... ოქროს ხიდი...
ჯგუფი: წევრები
პოსტები: 4,137
რეგისტრ.: 28-December 16
მდებარეობა: 🇬🇪
წევრი №: 582
გითხარი...გეწყინა, ბავშვივით გაწითლდი, ბავშვით დამტუქსე თან: „რა ცუდი ყოფილხარ... მომეშვი... გამცილდი... როგორ გამიბედე თქმა“. არაო, თავს იქნევ სასტიკად უარობ, მეძახი ცუდსა და შლეგს, მე კი, ასე ცუდი, მეგობრებს ვუამბობ - როგორი კარგი ხარ შენ.
"მე მარტოობამ როგორც ფიქრი გამაცამტვერა, და მეც უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს, ავედევნები კვლავ კლავიშებს ქარად და მტვერად, მაინც ჩემნაირს ხვალ დროება ათასს გააჩენს. აღარ ვიქნები მარტოდმარტო შენი მგოსანი, მრავალ პოემებს მიუძღვნიან მშვენებას შენსას, მე ერთი ლექსი შემრჩენია შენთვის ფრთოსანი, სხვა ვერ გაიგებს ამ სატკივარს და განცდას ჩემსას. ვერ გავექეცი მარტოობას ვეღარც სიზმარში, თითქოს გაქვავდა ყველაფერი, აქ ჩემს გარშემო, რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში, იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს. მე აღარ მინდა არც სიკვდილი, აღარც სიცოცხლე, ჩემთვის სიკეთეც, ბოროტებაც უკვე ერთია, მარტოობაში თუ ამ ქვეყნად ერთ წამს იცოცხლებ, მაშინ მიხვდები რომ სიკვდილი ამ წამს გერჩია. მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ, მაგრამ აღმოჩნდა, მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ."
ჯგუფი: წევრები
პოსტები: 304
რეგისტრ.: 3-July 17
წევრი №: 780
ციტატა(vitom @ Nov 19 2017, 11:01 AM)
"მე მარტოობამ როგორც ფიქრი გამაცამტვერა, და მეც უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს, ავედევნები კვლავ კლავიშებს ქარად და მტვერად, მაინც ჩემნაირს ხვალ დროება ათასს გააჩენს. აღარ ვიქნები მარტოდმარტო შენი მგოსანი, მრავალ პოემებს მიუძღვნიან მშვენებას შენსას, მე ერთი ლექსი შემრჩენია შენთვის ფრთოსანი, სხვა ვერ გაიგებს ამ სატკივარს და განცდას ჩემსას. ვერ გავექეცი მარტოობას ვეღარც სიზმარში, თითქოს გაქვავდა ყველაფერი, აქ ჩემს გარშემო, რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში, იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს. მე აღარ მინდა არც სიკვდილი, აღარც სიცოცხლე, ჩემთვის სიკეთეც, ბოროტებაც უკვე ერთია, მარტოობაში თუ ამ ქვეყნად ერთ წამს იცოცხლებ, მაშინ მიხვდები რომ სიკვდილი ამ წამს გერჩია. მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ, მაგრამ აღმოჩნდა, მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ."
like, ვისია? გარკვეულ ადგილებს მე ვწერდი, მეგონა ))
მაგ: ,,მაინც ჩემნაირს ხვალ დროება ათასს გააჩენს''
,,რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში, იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს. მე აღარ მინდა არც სიკვდილი, აღარც სიცოცხლე, ჩემთვის სიკეთეც, ბოროტებაც უკვე ერთია,''
,,მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ, მაგრამ აღმოჩნდა, მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ."
like, ვისია? გარკვეულ ადგილებს მე ვწერდი, მეგონა ))
მაგ: ,,მაინც ჩემნაირს ხვალ დროება ათასს გააჩენს''
,,რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში, იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს. მე აღარ მინდა არც სიკვდილი, აღარც სიცოცხლე, ჩემთვის სიკეთეც, ბოროტებაც უკვე ერთია,''
,,მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ, მაგრამ აღმოჩნდა, მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ."
დიდი ხნის წინ მაქვს გაზიარებული და ჩემია, სხვისია ჩიორტ ევო ზნაეტ 😂
,, ჩემი სიმშვიდე არის ფორმალური, ღამით, როცა გძინავს, ვარსკვლავებს ვდარაჯობ. მე ვარ... როგორ გითხრა? - არანორმალური, ცხოვრებით ვთამაშობ! დღეს მაქვს პაემანი შუადღის თორმეტზე, ალბათ, სიჩქარეში ქუსლებსაც მოვიტეხ, თუ გსურს, მესაუბრე წესებზე, ნორმებზე, მოგისმენ, მოგისმენ! მერე ქარს გავატან შენს ყველა ნაბოდვარს და პეპლის ფრთებივით ფარფატა სიყვარულს, არ ვიგრძნობ სინანულს, გინდა დავიფიცო, რომ მე და სინანულს ბრძოლები გადაგვხდა უხმლო და უსისხლო, რომ ჩვენ გვეცოტავა ეს ჩემი სხეული, ჰოდა, გავიყარეთ უხმოდ და უსიტყვოდ.............................. დღეს ჩემი ნიღაბი არის ფორმალური და ჩემი ცხოვრება - ტრაგი-კომედია... და მე, მთავარ როლში... .......................... არანორმალური სევდა მომერია...,,
მარტოობა ტკივილის შეგრძნება გულის არეში, ისე რომ დარწმუნებული არ ხარ ნამდვილად გული გტკივა? თუ არა? შიგნიდან გაწუხებს და გჭამს ხანდახან მგონია, რომ სულს ცალკე აქვს ორგანოები, სხეულს ცალკე. ასეთი ტკივილის დროს მგონია, რომ სულის გული მტკივა. გაქცევის სურვილი... გასაქცევი კი არსად....
მოფერების სურვილი... და... მზერა გაყინული სამყაროს გულცივობა , შენი სხეულის სიახლოვეს...
ნოტიო ამოსუნთქვა კედლების... საათის ტლიკინა ენით დროის შეხსენება... უსუსურობის მწველი სინამდვილე...
მერე უცებ გინდება დაიძინო, ხუჭავ თვალებს. ცდილობ რამე სასიამოვნოზე იფიქრო, აქაც მარტო ხარ, არჩევ კადრებს ცხოვრების ალბომიდან. ნუთუ კარგი მეგობარი უკვე ყველა გამომეცალა ხელიდან, ახლა რომელიმეს საფლავზე... გვერდით დავწვებოდი და ვეჭორავებოდი, ამ ლოგინს ეგ ჯობია ისევ. გულს მაინც მოვიოხებდი.
ბოლოს როდის ვიყავი ასე? მეჩვენება რომ სულ! თითქოს ჩემს გვერდით არც არასოდეს ყოფილა არავინ. არა! იყვნენ მაგრამ წამიერად, მერე ყველამ დამტოვა.
ბაზარში დაკარგული ბავშვივით ვარ, ტირილი მინდა, მაგრამ დიდი ვარ ამ ცრემლებისთვის.
ჩემი შვილი ალბათ გრძნობს ჩემს სიმარტოვეს, ცდილობს დღეში ათასჯერ შემახსენოს რომ ვუყვარვარ.
2012 წლის 22 აპრილი.. და მელანქოლიკი მე 😂 ძაან რთული პერიოდი მქონდა და ამიტომაა ასე ჩამოტირება ნაწერი... მაგრამ მე მესმის იმიტომ რომ უარესად ვიყავი ვიდრე აქ ჩანს..
ჯგუფი: » Sex Admin
პოსტები: 10,449
რეგისტრ.: 14-September 15
წევრი №: 369
ციტატა(vitom @ Apr 1 2018, 12:18 AM)
მარტოობა ტკივილის შეგრძნება გულის არეში, ისე რომ დარწმუნებული არ ხარ ნამდვილად გული გტკივა? თუ არა? შიგნიდან გაწუხებს და გჭამს ხანდახან მგონია, რომ სულს ცალკე აქვს ორგანოები, სხეულს ცალკე. ასეთი ტკივილის დროს მგონია, რომ სულის გული მტკივა. გაქცევის სურვილი... გასაქცევი კი არსად....
მოფერების სურვილი... და... მზერა გაყინული სამყაროს გულცივობა , შენი სხეულის სიახლოვეს...
ნოტიო ამოსუნთქვა კედლების... საათის ტლიკინა ენით დროის შეხსენება... უსუსურობის მწველი სინამდვილე...
მერე უცებ გინდება დაიძინო, ხუჭავ თვალებს. ცდილობ რამე სასიამოვნოზე იფიქრო, აქაც მარტო ხარ, არჩევ კადრებს ცხოვრების ალბომიდან. ნუთუ კარგი მეგობარი უკვე ყველა გამომეცალა ხელიდან, ახლა რომელიმეს საფლავზე... გვერდით დავწვებოდი და ვეჭორავებოდი, ამ ლოგინს ეგ ჯობია ისევ. გულს მაინც მოვიოხებდი.
ბოლოს როდის ვიყავი ასე? მეჩვენება რომ სულ! თითქოს ჩემს გვერდით არც არასოდეს ყოფილა არავინ. არა! იყვნენ მაგრამ წამიერად, მერე ყველამ დამტოვა.
ბაზარში დაკარგული ბავშვივით ვარ, ტირილი მინდა, მაგრამ დიდი ვარ ამ ცრემლებისთვის.
ჩემი შვილი ალბათ გრძნობს ჩემს სიმარტოვეს, ცდილობს დღეში ათასჯერ შემახსენოს რომ ვუყვარვარ.
2012 წლის 22 აპრილი.. და მელანქოლიკი მე 😂 ძაან რთული პერიოდი მქონდა და ამიტომაა ასე ჩამოტირება ნაწერი... მაგრამ მე მესმის იმიტომ რომ უარესად ვიყავი ვიდრე აქ ჩანს..
ისეთი გულში ჩამწვდომი სიტყვებია, რომ ამეტირა.. ზოგადად თავს ვარიდებხოლმე მსგავსი პოსტების კითხვას რადგან ჩემზე ძალიან ცუდად მოქმედებს და მეც მახსენებს მოურჩენელი ტკივილი თავს, მაგრამ ამის წაკითხვა არარსებული იყო..
ისეთი გულში ჩამწვდომი სიტყვებია, რომ ამეტირა.. ზოგადად თავს ვარიდებხოლმე მსგავსი პოსტების კითხვას რადგან ჩემზე ძალიან ცუდად მოქმედებს და მეც მახსენებს მოურჩენელი ტკივილი თავს, მაგრამ ამის წაკითხვა არარსებული იყო..
ჯგუფი: წევრები
პოსტები: 39
რეგისტრ.: 28-August 18
წევრი №: 1,155
ციტატა(ტასტუს @ Aug 29 2018, 12:47 AM)
თუ ქალის მკერდზე არ დამხობილხარ..
თუ ქალის მკერდზე არ დამხობილხარ თუ ძუძუს თავზე არ გიკბენია თუ ქალი ოთხად არ მოგიკეცავს რა გიგემია...
თუ თბილ თითებით თმებს არ უფურჩქნი თუ ქალის კვნესა ყურთ არ გსმენია, ქალს ფეხებამდე თუ არ გალოკავ სხვა უკეთესი რა გიგემია...
თუ ხშირ სუნთქვაში შვებას არა გრძნობ თუ გრძნობით ოფლი არ გიდენია ღამე ჩურჩულში თუ არ დაგიწვავს, სხვა უკეთესი რა გიგემია...
ხომ არ გგონია, შენთვის არ მოთოვს შენთვის სიკვდილი კარზე არ მოვა
და ერთი წუთით მოსულს ამქვეყნად წუთები უღვთოდ მოგეჩვენება ჩაგიკრავს გულში ღვთიური ლოცვა სთქვი, რომ ამ ქვეყნად არ გიცხოვრია...
i] მურმან ლებანიძე [/i]
ერთადერთი ეს ლექსი ვიცოდი ბავშვობაში და მეორე მუხრან მაჭავარიანის ვითარცა მტკვარი ))) ეს მართლაც გენიალურია წინასი რამოგახსენო... გიყვარს პოეზია ზოგადადა?
და კიდევ თუ სწორად მახსოვს ეს ლებანიძის არარის მისმა შვილლმა თქვა თუ რაღაც საუბრები იყო ადრე.
ერთადერთი ეს ლექსი ვიცოდი ბავშვობაში და მეორე მუხრან მაჭავარიანის ვითარცა მტკვარი ))) ეს მართლაც გენიალურია წინასი რამოგახსენო... გიყვარს პოეზია ზოგადადა?
და კიდევ თუ სწორად მახსოვს ეს ლებანიძის არარის მისმა შვილლმა თქვა თუ რაღაც საუბრები იყო ადრე.
ლექსი ლებანიძის იქნება. საიდან დაიწერა ეგ შეიძლება შვილს ეთქვა. მაგრამ სტილი ლებანიძისაა.
ჯგუფი: წევრები
პოსტები: 562
რეგისტრ.: 10-July 16
წევრი №: 458
ციტატა(DAISY @ Sep 9 2017, 11:20 PM)
იქ, რიონზე სანაოსთან ბონდის ხიდი ქანაობდა... გავდიოდი გაღმა მხარეს და ჯადოსნურ ლერწამს ვთლიდი, თურმე ბეწვის ხიდი იყო, მე მეგონა ბონდის ხიდი. ვიღაც ქალი ბჟოლას სხეპდა და ვაზს უმაგრებდა ჭიგოს, მე მეგონა გლეხის ქალი, თურმე ღვთისმშობელი იყო... ვიღაც შუბლზე ხარს კოცნიდა და მთესვარად ხნულს მისდევდა, თურმე ქრისტე-ღმერთი იყო, მე მეგონა გუთნისდედა. იქ ერთ ბიჭთან ვჭიდაობდი, ხათრს არ მიტეხავდა ისიც... თურმე ამირანი იყო, ძმა ბადრის და უსუპისი. ერთი გოგო მომეწონა - ირმის ჯოგს წველიდა მთაში, თუ ქალღმერთი დალი იყო, ბრიყვმა რა ვიცოდი მაშინ. კოლხის ქალი მყავდა ძიძად - ამორძალი ენამწარე, ნიშა ხარის სიყვარულიც ამ მხარეში შემასწავლეს, დედაჩიტი ბარტყებისთვის ღმერთს უნთებდა თაფლის სანთლებს, ჩიტის ლოცვას ყურს ვუგდებდი და იმ მადლით გავიზარდე. გზაზე ბერი გადამიდგა... შემომცინა „გიხაროდენ“. - წადი, შვილო, და რაც ნახე, ქართული ხმით იგალობე. . . . - ჩიტო, ჩიტო, ოქროს ჩიტო, ბავშვობისკენ ფრინდი, ფრინდი. ბონდის ხიდი მაპოვნინე, ზღაპრის ხიდი... ოქროს ხიდი...
ვგიჟდები ნიშნიანიძის ლექსებზე
მეეც ))
გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა. გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს. მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები, მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს.
გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს. მეც აღარ მინდა, რომ სხვებს დაბრალდეს ჩემი სიჩუმე და ხმაურს ვიწყებ.
გათავდა! აღარ ჩამოგეხსნები, არ მახსოვს, ვის რა ვუთხარი გუშინ და ვაფათურებ სიცხიან ლექსებს შენს თმებზე, მხრებზე, მუხლებზე …… სულში.
ნარბენი კაცის გულივით ფეთქავს საათიც, ქუჩაც, ფოთოლიც , წვეთიც…. შენ ხარ- აქამდე რაც უნდა მეთქვა, შენ ხარ ოთახში ჰაერზე მეტი...