მოვყვეთ ჩვენი გამოცდილება დაქალ-ძმაკაცებთან დაკავშირებით

მე მაგალითად არცერთ ადამიანში არ გამიმართლა ისე რომ ბოლომდე ერთად ვყოფილიყავით, სამწუხაროდ დრომ ყველას ნამდვილი სახე დამანახა, მეგობრები მყავს, თუმცა ჩემ ავ-კარგს არ ვუზუარებ ისე როგორც ამის სურვილი მექნებოდა სხვა შემთხვევაში.
XXX და ვითომი არიან ის ადამიანები, ვისთანაც შემილია გული ბოლომდე გადავშალო და ვუთხრა თუ რამე მაწუხებს და მტკივა.
პირადად ისინი ვისაც გაცილებით დიდი ხანია ვიცნობ და ვმეგობრობ, მათთან უკვე ვიცი რომ არაფრის თქმა არ ღირს :)

აშკარად არ გაგიმართლა.
ჩემს შემთხვევაში ბევრი მეგობარი მყავდა მაგრამ წლებთან ერთად კლებულობენ. მამაჩემი მეუბნებოდა ბოლოს ნამდვილი 2-3 მეგობარი დაგრჩებაო, დანარჩენი ცხოვრების გზაზე ჩამოგცილდებაო.

მე მყავს მეგობრების ერთი კატეგორიაც რომელსაც ვერ ვხსნი, ფბ-ზე 5000 მეგობარი ყავს, სულ პონტებშია, თითქმის არც ვახსოვარ და იმათთან ერთად არის, მაგრამ როცა გაუჭირდება მაშინ მე და ჩემნაირ ერთ ორ ადამიანზე მეტი არ ყავს, არადა ფბზე რომ ნახო ყველა მაგისიანია.

ერთი დიდობაში შეძენილი დაქალი მყავდა, ყველაფერს უყვებოდი, აი ძაან გახსნილი ვიყავი მასთან და ერთხელაც დავაფიქსირე რო მარტო ისეთ რჩევებმა მაძლევდა სულ რომ ჩემ პარტნიორთან მეჩხუბა, და დავაკვირდი -მართალი აღმოვჩნდი და მის მერე სულ ჩავიქნიე ხელი ყველაფერზე.
მაგალითად თუ ფული არ ქონდა და მარტო ყვავილებს მჩუქნიდა ჩემი ბიჭი, მეუბნებოდა რო ენანებაო და არ გაფასებსო, კაცმა მარტო ძვირიანი საჩუქრებუ უნდა გაუკეთოს ქალსო, უნდა წავიდეს და ისესხოსო..
და როცა ფინანსურად მოძლიერდა და უკვე ძვირიანებს მჩუქნიდა, მეუბნებოდა რო რათ უნდაო ასე რო იხარჯება, სიყვარული იყოს მტავარიაო

შურიანი და ბოღმა იყო აშკარად და შენი ბედნიერება ვაბშე არ გაახარებდა. მაგრამ მარტოობაც ძნელია, იმედია შეიძენ ერთგულ მეგობარს, რომელიც მართლა გამოგადგება ცხოვრებაში.

არასოდეს მყოლია მეგობარი ვისაც რეალურად მოვუყვებოდი ყველაფეტს არასოდეს ვენდობი ეგრე სამწუხაროდ არავის თუმცა არის ორი მეგობარი გოგო რომლებიც დღემდე მონართავენ რჩევებით და თუ შემიძლია ვეხმარები, მე არ მყოლია ეგეთი ვინმე ჯერ

მე უფრო ბავშვობის ძმაკაცები მყავს, უფრო ნაკლები მერე შეძენილი(არადა როგორც წესი პირიქით ხდებახოლმე) მაგრამ იმის მიუხედავად რომ წლევია ბავშვობიდან ერთად ვართ სულ, ბოლომდე რო ვთქვა ვინმეს რამეს ვუყვებითქო არა, მითუმეტეს ჩემ პირადზე არასდროს არავინ არაფერიბიცის, ეგ კი არა ერთი მეუვნება ამდენი წელია და შეყვარებულზე სულ იძახი არ მყავსო და პროსტა გოგოსთან ერთად მაინც წამოდი სადმეო. არასდროს არავინ არ იცის როდის რა პრობლემა მაქვს. ჩემს რომელ ძმაკქცსაც არ უნდა შეეკითხოს ვინმე ჩემზე რამეს, ყველა ეტყვის რო ჭკუა მხიარული, უპრობლემო ვარ,არაფერი რო არ აწუხებს.

გოგოებიც მყავს მეგობრები, მაგრამ ერთს გამოვყოფ განსაკუთრებით,რომელთანაც არ მაქვს ყოვეკდღიური კონტაქტი მაგრამ ნებისმიერ დროს ისე შეგვიძლიაბდაველაოარაკოთ ერთმანეთს თითქოს გუშინაც ერთად ვიყავით.

დაქალი არ მყავს არც ძმაკაცი
საერთოდ არ მიყვარს დაქალ-ძმაკაცობა
მარტო ყოფნა ყველაზე უნივერსალურია :)
იშვიათად მაქვს კონტაქტი ახლობელ ადამიანებთან
ასე ბევრად კარგია, ზედმეტი ყალბი პასუხისმგებლობიდან თავისუფლად ყოფნა

მეგობრობა = გამოყენებას
ყალბი ურთიერთობის პრაქტიკაა თავიდანვე

ალბათ გოგოები უფრო დეტალურად ყვებით ერთმანეთთან დეტალებს ვიდრე ბიჭები არა??)

ზოგადად არსებობს ჩაკეტილი და გახსნილი ადამიანები. უნდა ნახონ ერთმანეთი რომ ურთიერთობა გამარტივრეს როცა ორივე ჩაკეტიკი ბუნებისაა გახსნა რთულია.

ნუ ხო ეგ თავისთავად უბრალოდ მგონია ბიჭები იმდენს არ საუბრობენ მაგ დეტალებზე როგორც გოგოები)) ნუ ეს ჩენი აზრია))

მგონი პირიქითაა ეგ და უფრო გულახდილებიც არიან

ხო?? შენ გყავს ეგეთი მეგობრები რომლებთანაც ყვები დეტალურად ყველაფერს??)

მე ძაან გულახდილი ვარხოლმე ))
ახალი გათხოვილი ვარ და ჩემ დედამთილს მოვუყევი ჩემი ქმრის ნაცნობი როგორ მიგზავნიდა ,,შესაბმელ' მესიჯებს თან ისე გაბრაზებით ვყვებოდი ეხლა რო მახსენდება აი სად მქონდა ჭკუა რაა

კიი 3 ბიჭივართ მეგიბრები და ერთმანეთს ბოლომდე ვენდობი. გულახდილები ისინი უფეო არიან ვიდრე მე ამას ვაღიარებ ოღონდ.

ეგ მართლა მაგარი სანახავი იქნებოდა როგორ უყვები მაგას დედამთილს 😀😀😀😀

ძალიან ალალი ვარ და მგონია რო ყველა სწორედ გამიგებს რასაც ვიტყვი, ანუ, მე მართლა გაბრაზებული ვიყავი და ნერვებ მოშლილი ვყვებოდი ამ ისტორიას და დღევანდელი გადასახედიდან კი უკვე სხვანაირად მეჩვენება :)
ქალი ალბათ გაგიჟდა რეებს მიყვებაო

აი შენ საგოლ)))

მე მყავს "ვითომი" ვისთანაც ვიცი ყველაფრისს თქმა მოსულა. გოგოები არ მყავს მეგობრები, ძირითადად ბიჭები. მათ შორის desire :) ძველი მეგობრებიდან მყავს ისეთები, ვისთანაც ყველაფერს მოვყვები, არ გამიტყდება და ვიცი, რჩევებსაც კარგს მივიღებ. ბევრი არ მყავს ასეთი, მაგრამ ვინც არიან ყვეკაზე ვგიჟდები 😍 თავიდან იყო, მეშინოდა როგორ მიიღებდნენ იმას, რომ სხვა მომწონდა, მაგრამ გავრისკე და ვუთხარი. სამივემ გადასარევად მიიღო ეს ფაქტი და იმის მერე ვიცი, რომ რაც არ უნდა მოხდეს, ყოველთვის გვერდში მეყოლებიან.

შენ გაგმართლებია ცხოვრებაში))

😘😍😙😚 მიყვარხარ მე შენ.

არა რა ვაღიარებ მაგარი ხარ. სამაგიეროდ შენ დედამთილს მთელი ცხოვრება ექნება შენი ერთგულების იმედი და არასოდეს შეეპერება შენში ეჭვი. გულწრფელობა ყოველთვის ფასდება ლილუ 😊😊

TEMAS VER CHAVCVDI
Megobrebis sadgegrzeloa tu imati shecdomebi tu chveni chachrebi tu akaurebtan aferistoba 😘😘😘😘

ჰაჰა ცუდო შენ 😂


რაც გაგიხადებლარიან.

ზოგადად ჩვენ და ჩვენი მეგობრები, კარგიან-ცუდიანად

აფერისტობა ჩვენთან რა მოსატანია :)
პირველივე პოსტში მიწერია რომ ვითომი ძალიან მეგობრულია და მისი იმედი ყოველთვის მაქვს, შემილია მოვუყვე ყოველგვარი სიტყვების გარეშე ჩემ პრობლემაზე და ვიცი რო ზურგს უკან არ გამიბაზრებს, არ დამცინებს და ასე შემდეგ..
რადგან პეპიც იგივეს ამბობს ესეიგი მართლა სანდო და სამეგობროა

Love you bro ❤❤❤❤❤

გავწითლდი :* მადლობა დიდი.

დაქალები და ძმაკაცები მგონია რომ არ არსებობს, ვისაც გული გადავიშალე და ვენდე ყველა დავკარგე.
ვისთანაც მოზომილად ვმეგობრობ ყველა დღემდე შევინარჩუნე.
არა და დაქალი სწორედ იმისაა რომ არ დაუწყო სწორ სიტყვებს ძებნა როცა რამეს უყვები და შენი მოყოლილი ისე უნდა ესმოდეს როგორც უყვები და სათავისოდ არ უნდა გამოქონდეს არასწორი დასკვნები.
ამ თემაში მე ძალიან არ გამიმართლა

კიდევ კარგი უტვინო არ ხარ თორემ ისე აგირევდა ცხოვრებას ეგ "დაქალი" რო რავი

მე მომენტ მიმართლებს, 2 დაქალი მყავს და 4-5 ძმაკაცი.. კი ბევრთან გავალაითე ურთიერთობა და ესენი შემრჩნენ მაგრამ ვერ დავიწუნებ არ მიმართლებსთქო.
ხალხს თავიდანვე ვატყობ ვინ რისი გამკეთებელია და ხალიავშიკებს ვიშორებ დროულად, ჯერ ვერავინ მიხმარა ყოველშემთხვევაში

სცადა და ვერ გამოუვიდა

იქნებ არ მიაქციე ყურადღება )))

არა, ამ მომენტში მაგალითად 7-8 წლის წინანდელი ძმაკაცი ამოვქექე ფბ ზე (აქამდე რატომ ვერ მქონდა კონტაქტი ცალკე თემაა სხვა ქალაქში ცხოვრობდა) და ისე თვალში მეცა იმის ხალიავშიკური დამოკიდებულება ჩემი ასე ვთქვათ წარმატების მიმართ რომ ეგრევე გამიქრა ყველაფრის სურვილი.. ვიფიქრე ნეტა არ მომეძებნათქო და არც აღვადგენ ძველ "ძმაკაცობას"

რას ქვია ხალიავშიკური დამოკიდებულება შენი წარმატების მიმართ.... ვერ ავაწყვე 😂

ანუ რადგან ამ დროის მანძილზე მე უფრო მეტს მივაღწიე ვიდრე მან, ისეთი დამოკიდებულება აქვს თითქოს ვალდებული ვარ მის წინაშე რამით.. ანუ ჩემ ხარჯზე უნდა იგულაოს რა

რეალში იცნობთ ერთმანეთს თუ ასე ვირტუალურ სამყაროში სანდო ვითომ. ისე აქაც არ ტოვებს ბოღმა ადამიანის შთაბეჭდილებას

ზოგჯერ ჯობია რეალში არც გაიცნო ადამიანი, ისე უფრო გამოდისხოლმე მეგობრობა.

რეალშიც ვიცნობ ზოგიერთს . მადლობა კომპლიმენტისთვის.

რითი გაგრძნობინა ეს შეგიძლია მაგალითი მომიყვე? უბრალოდ უცხოა ჩემთვის რასაც შენ ამბობ და დავვინტერესდი.

ჩვენ რეალშიც ვმეგობრობთ :)

არაფერს რა მადლობა რაც ვიფიქრე ის დავწერე. ისე მეც მასე ვარ აი ადამიანი რამეს რომ განდობს ჩემთვის მთავარი იმ ნდობის გამართლებაა , აი ერთხელაც კი რომ გავაბაზრო ან გავთქვა ის რაც გამანდეს ვსიო შინაგანად უკვე გამყიდველი ვიქნები . იმან რომ ვერც გაიგოს , ჩემი თავის პატივისცემა დამეკარგება

ანუ იმის თქმა მინდა რომ ასეთი ვარ, ასეთი ადამიანები მიყვარს და ასეთ ხალხთან მინდა ურთიერთობა , სადაც ტვინს არ იჭყ*ეტ და ყველა სიტყვას არ ზომავ რომ არაფერი ვთქვა ისეთი რაც ხვალ ყველას ეცოდინებაო

მე რა დავამუღამე იცი :)
ყველასთან ყველაფერს ვლაპარაკობ და მერე არარ მენერვიულება ვინმემ რამე არ გათქვასთქო
რაც სათქმელი არაა ვაააფშე არავისთან არ ვიტყვი და არც გავა, ეს ვისწავლე ცხოვრებისგან მე :)

მოკლედ რომ მივწერე მოვიკითხე ტიპი არ გასულა 10 წუთი და ეგრევე მეკითხება სად ვმუშაობ და ხელფასი რამდენი მაქვს..
(არ მიყვარს სხვისი ფულის თვლა და არ ვუსვამ ამ კითხავს სხვებს, შესაბამისად არც მე მიყვარს რომ მეკითხებიან)
ყურადღება არ მივაქციე ამ შეკითხვას და ვეცადე წინა თემაზე საუბრის გაგრძელებას მაგრამ ტიპმა შუბლის ძარღვი გაიწყივტა "ხელფასი რამდენი გაქვსთქო?! ..?!?!" სანამ არ მათქმევინა..
რატომღაც ჩათვალა რომ მილიონერი ვარ (არადა საერთოდ არ ვარ) და ამის მერე სულ ხაზს უსვამს ამ ფაქტს, ამხელა ხელფასი რომ ჰქონდეს რესტორნიდან აღარ გამოვიდოდა და ეგეთები..
ტიპი პირდაპირ მაწერავს პონტის კისრებას, თან მარტო სადმე დაჯდომა, დალევა და ძველი დროის გახსენება კი არა, ქალებში წაყვანაც ჩემი ხარჯებით (ჰო გეთანხმები 30 წლის კაცი ბორდელზე არ უნდა იყოს დახამებული მაგრამ არის),
ძუნწი არ ვარ ვხარჯავ ფულს მეგობრებთან მაგრამ არა მაშინ როცა ვგრძნობ რომ ჩემი ხმარება უნდათ.

მოკლედ "დაბრო" ვუთხარი, ვითომდა რომ მოვიცლი მერე ვნახოთთქო..

გავიდა 1-1.5 თვე, არ გამომიჩენია არაფრის ინიციატივა და ისევ შემომიხტა პმ-ში, სად დაიკარგეო, სადაა საკისრებელი რტომ გაქვსო, იცოდე არ უნდა ჩაიჭრა თორემ მორჩა ჩვენი ძმობაო, მეცინება ამ სიტყვებს რომ ვკითხულობ, განსაკუთრებით სიტყვა "ძმობაზე".. ამ დროს რა მიზეზით ავარიდე თავი არ მახსოვს, მგონი დროის უქონლობას დავაბრალე და ტიპი პახოდუ ნამუსზე რომ მაგდებს რომ ვჟმოტავ

ხო და ყველაფერს რომ თავი დაანებო ძმაკაცობა რომ რაღაც პონტის კისრებაზეა დამოკიდებული იქიდან უკვე უნდა გაეცალო

ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა რომ შენ ,,მეგობარს" იმაზე მეტი პრობლემა აქვს ვიდრე შენი წარმატებული ცხოვრებით ხალიავშიკობაა.

უფრო კონკრეტულად?

ეგ მისთვის უნდა გეკითხა. მაგრამ როცა ადამიანისთვის ხელფასი გინდ დიდი სიმდიდრეს ნიშნავს და რესტორანი გართობის პიკს მგონი მეტყველებს იმაზე რომ ადამიანს რაღაც უჭირს.

მემგონი ტვინში უფრო უჭირს თორემ სამსახური ცუდი არ აქვს ნამდვილად