ციტატა(ტასტუს @ Aug 26 2018, 01:46 PM)
დღიურს წლებია ვწერ. წერა მაშინ დავიწყე, როცა სკოლის შეცვლა მომიხდა და ახალ კლასში თავი მარტოდ ვიგრძენი. თითქმის არ ვკითხულობ მაშინდელ ჩანაწერებს. სიმართლე ვთქვა, მაშინდელიდან მოყოლებული, ჩვევად მექცა, რომ დღიურს მეტწილად მაშინ ვწერ, როცა ცუდ განწყობაზე ვარ და არავისთან მსურს ჩემს გულლისნადებზე საუბარი. ამიტომაც, სიხარულით არც ახლა მეკიტხება ხოლმე დღიურის ჩანაწერები. ძალიან ზარმაცი ვარ. ბოლოს გასულ წელს დავამატე ახალი ამბები. ყოველდღე ვაპირებ , რომ ხელში ავიღო კალამი, მაგრამ ვერა და ვერა..
ბოლოსაც ჩემ შეყვარებულზე დავწერე. რა თქმა უნდა, გემრიელად გამოვლანძღე. სინამდვილეში ჩემი თავის დარწმუნებას ვცდილობდი, რომ ის ძვირფასი აღარ იყო, თორემ, რაც არ გაინეტერესებს ადამიანს, მასზე დროს არც დაკარგავ. მერე შევრიგდით და მრცხვენოდა ჩემი თავის, რომ ასე მოვიქეცი. ახლა ერთად აღარ ვართ. როცა განვაახლებ ჩანაწერებს, არც კი ვიცი დავწერ თუ არა მასზე, ალბათ ცოტას, რადგან აღარ იმსახურებს ჩემს გონებაში ყოფნას. დროსთან ერთად ჩემი გრძნობებიც გაუფერულდა. ის მე არ მომიფრთხილდა და არაერთხელ დამთმო თავისივე სურვილით.
ახლა სხვასთან ვარ. ასე მგონია ისტორია მეორდება. ალბათ თავადვე ვიზიდავ უყურადღებო კაცებს. მინდა დავშორდე, მაგრამ ვერ ვბედავ. საშინლად მიზიდავს, მაგრამ არც ამ ურთიერთობას აქვს მომავალი.
ძალიან სამწუხაროა მაგრამ მანამ გაგრძელდება ეს ყველაფერი სანამ შენ არ მიხვდები რა გინდა როგორი ურთიერთობა და ვისთან. მე ძალიან მეცნობა შენი ისტორია და დამიჯერე ვიცი რატომაც ვწერ ასე.