QUOTE (ტასტუს @ Sep 7 2018, 12:04 AM)
მე ვიყავი მის ქვეყანაში. პარკში იჯდა, მარტო სვამდა ლუდს. მივედი და სურათის გადაღება ვთხოვე. ''ფოტო''-ზე მიხვდა, რაც მინოდა და თან ტელეფონს ვუწოდებდი. თავის საქმეს რომ მორჩა, რაღაც მკითხა. თითით ვაჩვენე აქ მივდვარ მეთქი. ჩანთა გადაიკიდა და სიცილ-სიცილით წამოვედით. მთელი ქალაქი შემომატარა, თავისი ღირსშესანიშნაობებით. თავი ფილმის პერსონაჟი მეგონა. თავიდან ვფიქრობდი, ყველას იცნობდა. ვჩერდებოდით ხალხთან, მათ გადაკოცნით ვეგებებოდით და რამდენიმე წუთის განმავლობაში ვლაპარაკობდით ხან რაზე, ხან რაზე. ერთმანეთს პლანსაც უზიარებდნენ და მუსიკას უსმენდნენ ტელეფონზე ჩართული რადიოთი. მერე მივხვდი, რომ ზოგს შეიძლება იცნობდა კიდეც, მაგრამ უმეტესობა შემთხვევითი გამვლელი იყო. მაგარი დარტყმული ვინმეა. სამწუხაროდ ახლა არ ვიცი, როგორაა. ნომერი კი მაქვს, მაგრამ ერთმანეთის ენა არ გვესმის. არის ამბები, რომლებიც იქვე უნდა დასრულდეს, სადაც დაიწყო, რომ მათი ზღაპრულობა და დაუჯერებლობა ეჭქვეშ არ დადგეს.
მე არ დავკარგავდი ეგეთ ადამიანს და ზღაპარი შეიძლება მთელი ცხოვრებაც გაგრძელდეს.
მე მყადა ერთი ძალიან საინტერესო პერსონაჟი ნაცნობებში სამი თვე ყოველ დღე ვხდებოდით. ცალკე აიღო ინიციატივა, რომ ამოწურვადია და სანამ.ამკვიწურებიო წავიდა. არჩევანი მისი იყო, მაგრამ ჩემთვის ასეთი ადამიანები არ მთავრდებიან.